۱۳۸۷ اسفند ۱۴, چهارشنبه

موقتي

تا به حال شده در شرايطي قرار داشته‌باشيد كه همه چيز برايتان موقتي باشد؟ من تا به حال همچين تجربه‌اي نداشته‌ام. نه اينكه همه‌ي چيزهاي دور و برم قطعي و هميشگي بوده‌اند، نه! اما من دركش را نداشته‌ام كه بابا، اين چيزهايي كه اينقدر حرصش را مي‌خوري و دائم به فكر اصلاحش هستي و با آن "ور" خودخواه ذهنت دائم مي‌خواهي آنها را طوري تغيير دهي كه با علايقت جور در بيايد، همه موقتي‌اند، فوقش سه چهار سال قرار است باهاش محشور باشي.
تازگي‌ها، بعد از تحمل يك عالمه ناملايمات و سختي‌ها (كه به دليل پرتاب شدن به دنياي بزرگترها) همگي يكسره به سراغم آمده‌اند به اين نتيجه رسيده‌ام كه بهترين راه براي تحمل ناملايمات اين است كه به ميزان موقتي بودن هر كدام فكر كني. خيلي راحت‌تر مي‌شود اين طوري. ديگر نه غصه‌ي اين را مي‌خوري كه هر روز خدا بايد توي سرويس بايستي چون مي‌داني 2-3 ماه ديگر خلوت مي‌شود. ديگر از شرايط نامناسب محيط دور و برت غصه نمي‌خوري چون مي‌داني چند ماه بيشتر قرار نيست طول بكشد و...
شايد خوب كه فكر كنيم فوقش 80 سال بيشتر كه قرار نيست توي اين دنيا زندگي كني..........

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر